De kansen verslaan – een nieuwe benadering van wedden op boksen

Casino-visioenen en kaviaardromen

De meesten van ons hebben dit al eerder gehoord: “Ik ga dit weekend rijk worden. Ik heb geluk. Ik ga dit geld dat ik heb verdrievoudigen. Het was gereserveerd voor de hypotheek, maar ik weet dat ik Ik ga winnen. Ik voel het. Ik was de vorige keer zo dichtbij.” Zelf speel ik altijd op deze site, maar een keer wat anders is ook wel leuk

Het is meer dan cliché. Het is een cultureel fenomeen, waarbij de optimistischen de rol spelen van financiële lemmingen, die graag te ver in de oceaan zwemmen om terug naar de kust te zwemmen (of in dit geval solvabiliteit).

De mensen die met zo’n “plan” naar casino’s gaan, eindigen meestal met de staart tussen de benen.

Casinosteden zijn geldhevels, een strategie voor onmiddellijke hertoewijzing van activa voor hoopvolle mensen. Voor elke verstandige vakantieganger die een vooraf bepaalde toewijzing van discretionair inkomen aan een gaminggemeenschap meeneemt voor wat kicks en een show, is er een roekeloze gokverslaafde die de armoede tegemoet raast. De truc, zoals het nummer al zei, is om het spel nooit te lang te spelen.

Dus, volgens de industrie, kun je vertrouwen op de lady luck long shot, de win-of-lose more-methode die al lang wordt goedgekeurd door de gaming-gemeenschap, of jezelf de relatieve verveling van het kaarten tellen opleggen.

Welke andere opties zijn er voor de gameliefhebber die op zoek is naar een oprechte kans om het huisvoordeel te verslaan?

Er is, zeggen sommigen, een formule.

De Formule

In de huidige computercultuur zijn geavanceerde wiskundige berekeningen slechts een app verwijderd. Computerprofessionals stuwen technologie verder en sneller.

Is het echt verrassend dat in een tijdperk waarin de cijfers van het tellen van kaarten de schaal in blackjack hebben doen doorslaan, er een andere mededinger opduikt en het idee uitdaagt dat de kansen altijd in het voordeel zijn van het huis?

Dit is inderdaad gebeurd. Het komt uit Frankrijk. Het wordt de Martingale-methode genoemd en werd door de achttiende-eeuwse adel als hightech beschouwd.

Het systeem draait om het fundamentele principe van het verdubbelen van uw inzet elke keer dat u verliest totdat u wint.

De theorie is dat je er uiteindelijk één goed zult krijgen, en je krijgt dan de uitbetaling die je nastreefde in de eerste inzet.

Een interessant punt van deze methode is dat de gokker op het eerste gezicht een gokverslaafde lijkt te zijn. Bij nader inzien blijkt wat op onstabiel gedrag lijkt de uitvoering van een discipline te zijn binnen de chaos van wedden. Het kan betalen.

De methodebeoefenaar moet de techniek hebben onderzocht en de hele formule hebben geleerd, die in uren volledig kan worden begrepen, gewapend met niets meer dan wiskunde op de basisschool.

Tot zover goed. De kneep? Men zou hun spel maar beter kennen. Verliezen worden snel duur. Een gokker zou $ 16 kunnen riskeren om de $ 1 te winnen die ze wilden winnen. Als de eerste inzet groot was, kunnen de risico’s onevenredig zijn.

Waar leidt dit de hoopvolle gokliefhebber naar toe die geen kaartenteller is met een aanzienlijke bankroll? Dit is de doodlopende weg. Of is het?

Een beltoon inhuren

Men kan de internetsportkiezers proberen. Deze mensen worden ‘touts’ genoemd en zijn bereid om de analyses (denken) voor u te doen.

Touts studeren een sport of sporten, en men betaalt ze voor hun expertise. Bij het doorhalen van uw kaart geeft de “expert” u hun voorspellingen, variërend in tijd van een dag tot een jaar.

Touts gokken niet voor jou. Ze doen geen weddenschappen: alleen voorspellingen.

De tout-business is concurrerend, en als u meer doet dan alleen hun advertenties doorlezen, zijn er een paar dingen waarvan u op de hoogte moet zijn. Ten eerste gaat het gerucht dat sommige van deze sjacheraars niet bestaan ​​als een echte persoon, maar in plaats daarvan marketinggimmicks zijn.

Terwijl ik dit boek onderzocht, ontstond er een controverse over een verzonnen tout met de achternaam Chan, wiens personage zogenaamd was gecreëerd om een ​​bepaalde demografie aan te spreken. Hoe kon dit gebeuren? Touts zijn vaak georganiseerd in groepen. Tout-huizen zijn zo gerangschikt dat potentiële klanten een waarzegger kunnen kiezen die aansluit bij de voorkeuren van prospects.

Hoe meer gediversifieerd de keuzes, hoe groter de kans dat een potentiële klant verwantschap vindt door bekendheid met een van de keuzes.

Als er geen passende demografische optie is, zou het dan niet logisch zijn dat de marketingafdeling van zo’n organisatie zoveel mogelijk keuzes ontwikkelt? Wat als het maken van zo’n personage de best beschikbare optie was? Is het liegen of promotionele verbetering?

In ieder geval is dit forum, zoals elk casinostadje, misschien niet precies wat het lijkt.